Nog een paar
Weergaven: 66
Nog een paar waarnemingen.
Hij is er weer in de Heemtuin langs de ’s Gravenweg (tegenover de Kinderboerderij Klaverweide): de Inktviszwam (Clathrus archeri). Nog steeds zeer zeldzaam, maar inmiddels op meerdere plaatsen in Nederland. Capelle was wel de eerste locatie en zelfs vanuit buitenland kwamen paddenstoelliefhebbers naar de heemtuin om er foto’s van te maken. Oorspronkelijk afkomstig uit Australië en niemand weet hoe deze prachtige zwam hier terecht is gekomen. Behoort tot de familie van Stinkzwammen (Phallales) die – zoals de naam al zegt – een stank verspreiden van rottend vlees. De sporen komen vrij in een slijmige stinkende substantie waarop vliegen afkomen, die de sporen daarna verspreiden.
Ook deze is er weer, de Vliegenzwam (Amanita muscaria). In Capelle slechts op enkele plaatsen, in Schollebos maar op 1 plaats waar hij soms een paar jaar in de herfst te zien is en soms weer een paar jaar niet. De paddenstoel is slechts de “vrucht” van het ondergrondse schimmeldradencomplex (Mycelium). Dit mycelium is verbonden met de haarwortels van bomen (in onze regio vooral Berk, Eik, Beuk en Linde). De in boombladeren gevormde suikers (fotosynthese!) worden door de schimmeldraden in dank aanvaard. De bomen verwelkomen weer de door de schimmeldraden verzamelde mineralen: Symbiose = samenleven tot wederzijds nut. Kan de mensheid nog een voorbeeld aan nemen…. Het rode vlies is giftig. Na consumptie treden hallucinaties op. In Scandinavië zijn elanden betrapt op het (doelbewust? Paddoverslaving?) eten van deze drugpaddestoel. De naam ’Vliegenzwam’ verwijst naar het oude gebruik als een vliegendodend middel. De giftige stof is Muscarine ( “Musca”= latijn voor vlieg).
Een raadseltje: wat zien we hier op de foto? Lagen in bosplantsoen langs een voetpad in Schollebos. Oplossing aan einde van deze blog.
Ook Kabouter Spillebeen heeft in Schollebos zijn entree gemaakt. Je kan zijn kinderen zien als je het deurtje open maakt. De waslijn is helaas verdwenen.
Oplossing raadsel: het zijn de wortelknolletjes van Gewoon Speenkruid (Ficaria verna), een vroege voorjaarsbloeier. Na de bloei sterft de plant bovengronds af. Alleen de ondergrondse wortels met de knolletjes blijven over waaruit in het voorjaar weer nieuwe plantjes uit komen. De vorm van deze knolletjes verklaart de naamgeving: ze hebben de vorm van speentjes = tepels. De wortelknolletjes op de foto zijn op een of andere manier bovengronds terecht gekomen, waarschijnlijk door graven van een dier.
Gewoon Speenkruid.
Geef een reactie