blog archief

03 06 2020 Boerennachtegaal

Weergaven: 161

Op het moment dat ik dit schrijf vergaat het overal in Capelle van het luide gekwaak van “Groene Kikkers”. Overdags, maar vooral ’s nachts. Sommigen kunnen er niet van slapen bij openstaande ramen. Het is voortplantingstijd en de mannetjes kwaken wat af om vrouwtjes te lokken en concurrenten te overbluffen. Vanwege het nachtelijke lawaai werden ze vroeger ook wel ’Boerennachtegalen’ genoemd (wel een belediging voor de Nachtegaal, die helaas in Capelle niet voorkomt).

DE Groene Kikker bestaat niet. De wetenschap heeft er jaren moeite mee gehad om de verschillen tussen Groene Kikkers te duiden en te klassificeren. Tegenwoordig houdt men het erop dat er 3 soorten zijn: de Poelkikker, de Meerkikker en de Bastaardkikker. De onderlinge verschillen zijn in het vrije veld moeilijk te onderscheiden, zelfs experts moeten een Groene Kikker eerst vangen om dan de details te bestuderen (het ’Graafknobbeltje’ aan de onderkant van de voet is het meest betrouwbaar). De Bastaardkikker is een kruising tussen de Poel- en Meerkikker. De Kwaakblazen van de Poelkikker zijn wit, lichtgrijs of roze, die van de Meerkikker donkergrijs tot bijna zwart en die van de Bastaardkikker lichtgrijs-grijs.

Groene Kikkers zijn sterk watergebonden en zitten bijna nooit op het droge (oevers). Dit in tegenstelling tot de Bruine Kikker, die vaak langs de oevers wel op het droge zitten. Als u langs een slootoever loopt, hoort u vaak een plons: dat is dan een Bruine Kikker die gealarmeerd de sloot in springt. Beide overwinteren in de modder van de sloten en vijvers. Ook al zijn sloten en vijvers bevroren, water heeft een bijzondere eigenschap: water van 4 graden is het zwaarst en ligt dus op de bodem zodat de kikkers niet bevriezen. En dankzij hun vermogen om zuurstof uit dit water op te slaan via de huid (huidademhaling) overleven ze de winter zonder problemen. 

De eierklompen (Kikkerdril) van de Groene Kikkersoorten zinken naar de bodem. Die van de Bruine Kikker blijven drijven. Alle amfibieën zijn wettelijk beschermd, maar voor kinderen (ook voor mij als kind) is het een geweldige ervaring om wat gevangen kikkereitjes te zien uitkomen en via een metamorfose te zien uitgroeien tot babykikkertjes. Wel daarna weer in de natuur uitzetten.